Wysokie wymagania stawiane obecnym metodom badań nieniszczących (NDT) obejmują również wymagania dotyczące analizy struktury wewnętrznej materiałów oraz weryfikacji właściwości danego materiału (porowatość, zawartość materiału w próbce, wady itp.). Często konieczne jest również zeskanowanie niedostępnej optycznie geometrii i kształtu. Rentgenowska tomografia komputerowa jest metodą progresywną, stosowaną dziś właśnie do tych celów.
Pierwszą dziedziną, w której tomografia komputerowa (CT - tomografia komputerowa) została zastosowana w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych była medycyna. Tutaj sprawdził się jako wyjątkowe narzędzie diagnostyczne. Dopiero dwadzieścia lat później, wraz z rozwojem technologii, metoda ta została rozszerzona również na dziedzinę przemysłu. Tutaj od tego czasu jest używany głównie do kontroli detali przemysłowych, do analizy pustek i wad materiałowych. Rozwój technologiczny w ciągu kilku lat przesunął tę metodę wśród kluczowych narzędzi NDT.
Radiografia umożliwia obrazowanie transmisyjne 2D obiektu za pomocą promieniowania rentgenowskiego. W oparciu o różną zdolność różnych materiałów do pochłaniania promieniowania rentgenowskiego otrzymujemy ich obraz cieni. Ta prosta metoda umożliwia kontrolę złożeń w czasie rzeczywistym, wyszukiwanie uszkodzeń mechanicznych, inspekcję żywności itp.
Jeśli zastosujemy zasadę radiografii cyfrowej i uzyskamy zestaw rzutów obiektu w obrocie 360 stopni, możemy z powrotem umieścić poszczególne obrazy w trójwymiarowym modelu woksela (woksel jest wolumetrycznym odpowiednikiem piksela). Model ten będzie zawierał wyczerpujące informacje o wewnętrznej i zewnętrznej geometrii obiektu, w tym o obszarach niedostępnych optycznie, defektach i defektach materiałowych. Następnie możemy analizować te dane za pomocą potężnych narzędzi programowych i wizualizować wyniki zgodnie z potrzebami. Czasami ta technologia jest określana jako skanowanie 3D CT.
Wyznaczanie geometrii zewnętrznej i wewnętrznej z dużą dokładnością z jednego skanu (wymiarowanie 2D/3D).
Ocena grubości ścianek materiału i szerokości szczeliny za pomocą histogramu.
Kompleksowa analiza wtrąceń, porów i innych defektów wewnątrz materiału.
Analiza orientacji włókien w materiałach kompozytowych.
Kontrola laminograficzna złączy, spoin i połączeń.
Kontrola struktury precyzyjnej w produkcji przyrostowej i elektronice (SMD).
Szybka metoda porównania modelu CAD ze skanem lub dwoma skanami ze sobą.
Tworzenie modelu CAD w oparciu o sieć wielokątów uzyskaną poprzez skanowanie 3D CT.
służy do nieniszczącej kontroli ułożenia mechanicznego lub wad materiałowych w widoku 2D
w czasie rzeczywistym.